 Foto © Bruno d' Alimonte 𝑵𝒊𝒏𝒐𝒗𝒊𝒆𝒕𝒆𝒓 𝑳𝒖𝒄 𝑩𝒂𝒓𝒃𝒆́ 𝒔𝒕𝒖𝒖𝒓𝒅𝒆 𝒐𝒏𝒔 𝒆𝒆𝒏 𝒊𝒏𝒔𝒑𝒊𝒓𝒆𝒓𝒆𝒏𝒅 𝒗𝒐𝒐𝒓𝒔𝒕𝒆𝒍 𝒅𝒂𝒕 𝒂𝒂𝒏𝒔𝒍𝒖𝒊𝒕 𝒃𝒊𝒋 𝒉𝒆𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒎𝒂 ‘𝒔𝒐𝒄𝒊𝒂𝒍𝒆 𝒆𝒏 𝒑𝒐𝒍𝒊𝒕𝒊𝒆𝒌𝒆 𝒏𝒂𝒃𝒊𝒋𝒉𝒆𝒊𝒅’ 𝒗𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒔𝒐𝒄𝒊𝒂𝒂𝒍 𝒄𝒉𝒂𝒓𝒕𝒆𝒓 𝒗𝒂𝒏 𝑫𝒆𝒏𝒅𝒆𝒓𝒉𝒐𝒐𝒑. 𝑶𝒗𝒆𝒓 𝒉𝒐𝒆 𝒅𝒆 𝒌𝒍𝒐𝒐𝒇 𝒕𝒖𝒔𝒔𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒘𝒐𝒏𝒆𝒓𝒔 𝒆𝒏 𝒑𝒐𝒍𝒊𝒕𝒊𝒄𝒊 𝒌𝒂𝒏 𝒈𝒆𝒅𝒊𝒄𝒉𝒕 𝒘𝒐𝒓𝒅𝒆𝒏. 𝑶𝒗𝒆𝒓 𝒅𝒆𝒎𝒐𝒄𝒓𝒂𝒕𝒊𝒆 𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒔𝒕𝒖𝒖𝒓.
Moet er ook niet gesproken worden over 𝒅𝒆 𝒓𝒆𝒍𝒂𝒕𝒊𝒆𝒔 𝒕𝒖𝒔𝒔𝒆𝒏 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒉𝒆𝒅𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒘𝒐𝒏𝒆𝒓𝒔/𝒃𝒖𝒓𝒈𝒆𝒓𝒔? Over 𝒅𝒆𝒎𝒐𝒄𝒓𝒂𝒕𝒊𝒆 en over wie wat beslist. Een van de problemen lijkt me, en niet alleen in de Denderstreek, dat te veel mensen de indruk hebben dat alles boven op hun hoofden beslist wordt, dat ‘Brussel’ beslist, of ‘Europa’, of ‘linkse elites”. Met andere woorden: men heeft het heel frustrerend gevoel dat men VOORWERP van beleid is. Dominique geeft er in zijn boek trouwens interessante voorbeelden over, hoe mensen zeggen dat hun wijk op enkele jaren tijd sterk veranderde, terwijl niemand hen dat gezegd had, terwijl niemand hen over iets consulteert. Ik zou dus ook verregaande voorstellen inzake democratie en bestuur lanceren, zoals:
Hier valt uiteraard veel meer over te zeggen, over kansen en valkuilen, randvoorwaarden et cetera. Ik hou het hier bewust kort. 𝑻𝒆𝒏 𝒔𝒍𝒐𝒕𝒕𝒆: Het zou ook een 𝒔𝒕𝒆𝒗𝒊𝒈 𝒆𝒏 𝒗𝒆𝒓𝒓𝒂𝒔𝒔𝒆𝒏𝒅 𝒔𝒊𝒈𝒏𝒂𝒂𝒍 zijn van de progressieven/ linkerzijde in de Denderstreek (want zo zal dit initiatief overkomen): “Wij vertrouwen mensen. Wij zijn voorstander van meer macht en middelen waarover mensen directer kunnen over beslissen.”
0 Opmerkingen
 𝐇𝐞𝐭 𝐰𝐚𝐬 𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝𝐡𝐞𝐞𝐭 𝐝𝐞 𝐝𝐚𝐠 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐨𝐩 𝐟𝐨𝐭𝐨𝐠𝐫𝐚𝐟𝐞 𝐘𝐚𝐬𝐦𝐢𝐧𝐚 𝐁𝐞𝐬𝐬𝐞𝐠𝐡𝐢𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐟𝐨𝐭𝐨 𝐧𝐚𝐦 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐡𝐮𝐢𝐬 𝐯𝐚𝐧 𝐌𝐚𝐫𝐜 - 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐰𝐢𝐞𝐧𝐬 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐰𝐞 𝐧𝐞𝐭 𝐞𝐫𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐡𝐚𝐝𝐝𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐥𝐮𝐢𝐬𝐭𝐞𝐫𝐝.
Net op het moment dat Yasmina de knop van haar fototoestel indrukte stoof Marc De Ville voorbij. Door de foto op Facebook te plaatsen en te vragen naar wie deze man kende, kregen we via een nichtje z’n contactgegevens doorgestuurd. Dit gaf ons de kans om Marc uit te nodigen op de boekvoorstellingen in Aalst, Ninove en Geraardsbergen. Marc het podium oproepen en hem laten vertellen hoe trots hij is om op de cover van ’Niet alles maar veel begint bij luisteren’ te prijken is één van de manieren waarop we met het boek en ons project inwoners uit de Denderstreek sociale erkenning geven.  "𝙒𝙚 𝙬𝙞𝙡𝙡𝙚𝙣 𝙬𝙚𝙧𝙠𝙚𝙣 𝙖𝙖𝙣 𝙚𝙚𝙣 '𝙨𝙤𝙘𝙞𝙖𝙖𝙡 𝙘𝙝𝙖𝙧𝙩𝙚𝙧' 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙙𝙚𝙯𝙚 𝙨𝙩𝙧𝙚𝙚𝙠, 𝙢𝙚𝙚𝙧 𝙗𝙚𝙥𝙖𝙖𝙡𝙙 𝙞𝙚𝙩𝙨 𝙬𝙖𝙩 𝙞𝙣𝙝𝙖𝙖𝙠𝙩 𝙤𝙥 𝙙𝙚 𝙫𝙚𝙡𝙚 𝙨𝙤𝙘𝙞𝙖𝙡𝙚 𝙣𝙤𝙙𝙚𝙣 𝙚𝙣 𝙫𝙚𝙧𝙡𝙖𝙣𝙜𝙚𝙣𝙨 𝙫𝙖𝙣 𝙙𝙚 𝙞𝙣𝙬𝙤𝙣𝙚𝙧𝙨. 𝘿𝙖𝙖𝙧𝙞𝙣 𝙠𝙤𝙢𝙚𝙣 𝙩𝙝𝙚𝙢𝙖’𝙨 𝙖𝙡𝙨 𝙤𝙣𝙜𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠𝙝𝙚𝙞𝙙, 𝙥𝙪𝙗𝙡𝙞𝙚𝙠𝙚 𝙙𝙞𝙚𝙣𝙨𝙩𝙫𝙚𝙧𝙡𝙚𝙣𝙞𝙣𝙜, 𝙟𝙚𝙪𝙜𝙙𝙬𝙚𝙧𝙠, 𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧𝙬𝙞𝙟𝙨, 𝙝𝙪𝙞𝙨𝙫𝙚𝙨𝙩𝙞𝙣𝙜, 𝙞𝙣𝙩𝙚𝙜𝙧𝙖𝙩𝙞𝙚, 𝙨𝙥𝙤𝙧𝙩 𝙚𝙣 𝙫𝙧𝙞𝙟𝙚 𝙩𝙞𝙟𝙙 𝙖𝙖𝙣 𝙗𝙤𝙙.”
Op zaterdagnamiddag 16 maart ’24 organiseert Denderhoop in Aalst een tweede Dendertop. Op deze bijeenkomst worden de vijf thema’s van het sociaal charter besproken. Het is onze hoop dat de diverse lokale groepen van Denderhoop én de lokale besturen hier mee aan de slag gaan, met voldoende ruimte om dit lokaal in te vullen. Op de eerste Dendertop in Ninove waren een 60-tal mensen aanwezig. We mikken op minstens evenveel deelnemers in Aalst. Inschrijven kan via deze link: https://forms.office.com/e/GPHnLw1szg Als aanloop naar de tweede Dendertop belichten we de komende weken de vijf thema’s van ons sociaal charter. Starten doen we met het thema ‘sociale en politieke nabijheid’. We luisteren graag naar jullie reacties. 𝑻𝒉𝒆𝒎𝒂 𝒔𝒐𝒄𝒊𝒂𝒍𝒆 𝒆𝒏 𝒑𝒐𝒍𝒊𝒕𝒊𝒆𝒌𝒆 𝒏𝒂𝒃𝒊𝒋𝒉𝒆𝒊𝒅 Wie de Gemeente-stadsmonitor (https://gemeente-stadsmonitor.vlaanderen.be/) raadpleegt ontdekt dat in zowat elke (Dender)gemeente het vertrouwen in de lokale gemeentebesturen sterk is gedaald. Het afnemend vertrouwen is een illustratie van de groeiende kloof tussen de burgers en ‘de politiek’. Samen met de afschaffing van de opkomstplicht zet dit de lokale democratie ernstig onder druk. Nochtans kan het vertrouwen in de politiek zich in de eerste plaats op lokaal vlak herstellen. We nodigen alle politieke mandatarissen uit om naast hun bestuursopdrachten en -taken sterker in te zetten op het luisteren naar zowel de noden als dromen van hun inwoners. Burgers die de boodschap krijgen dat hun ideeën en voorstellen ertoe doen leidt tot sociale erkenning. Aanwezig en betrokken zijn op het reilen en zeilen van alle inwoners– mondt uit in meer sociale en politieke nabijheid. Iets wat het vertrouwen tussen burgers onderling en tussen burgers en politieke overheden kan herstellen. Wat houdt er ons tegen om de handen slimmer en rond meer zaken in elkaar te slaan? 𝑳𝒊𝒆𝒅𝒆𝒌𝒆𝒓𝒌𝒆 - 𝒘𝒂𝒂𝒓 𝒊𝒔 𝒉𝒆𝒕 𝑽𝒐𝒍𝒌𝒔𝒉𝒖𝒊𝒔? 𝑭𝒐𝒕𝒐: 𝒇𝒓𝒆𝒅𝒅𝒚 𝑾𝒊𝒍𝒍𝒆𝒎𝒔  𝐎𝐩 𝐰𝐨𝐞𝐧𝐬𝐝𝐚𝐠 𝟐𝟏 𝐟𝐞𝐛𝐫𝐮𝐚𝐫𝐢 𝐨𝐦 𝟏𝟗𝐮𝟑𝟎 𝐨𝐫𝐠𝐚𝐧𝐢𝐬𝐞𝐞𝐫𝐭 𝐂𝐥𝐢𝐦𝐚𝐱𝐢 𝐢𝐧 ’𝐭 𝐔𝐢𝐥𝐞𝐤𝐨𝐭 𝐇𝐞𝐫𝐳𝐞𝐥𝐞 𝐞𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐬𝐩𝐫𝐞𝐤 𝐭𝐮𝐬𝐬𝐞𝐧 𝐀𝐧𝐣𝐚 𝐕𝐚𝐧𝐫𝐨𝐛𝐚𝐞𝐲𝐬 𝐞𝐧 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐪𝐮𝐞 𝐖𝐢𝐥𝐥𝐚𝐞𝐫𝐭. 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐪𝐮𝐞 𝐖𝐢𝐥𝐥𝐚𝐞𝐫𝐭 𝐬𝐩𝐫𝐚𝐤 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐬 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐳𝐨𝐦𝐞𝐫𝐭𝐨𝐜𝐡𝐭 𝐝𝐨𝐨𝐫 𝐝𝐞 𝐃𝐞𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬𝐭𝐫𝐞𝐞𝐤 𝐢𝐧 𝟐𝟎𝟐𝟐 𝐦𝐞𝐭 𝐫𝐮𝐢𝐦 𝟏𝟐𝟎 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧. 𝐃𝐚𝐚𝐫𝐮𝐢𝐭 𝐛𝐥𝐞𝐞𝐤 𝐝𝐚𝐭 𝐯𝐞𝐥𝐞𝐧 𝐰𝐞𝐢𝐧𝐢𝐠 𝐭𝐨𝐭 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐭𝐫𝐨𝐮𝐰𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐝𝐞 𝐩𝐨𝐥𝐢𝐭𝐢𝐞𝐤.
Anja Vanrobaeys woont in de Denderstreek en is kamerlid voor Vooruit. In haar boek "Waarom ik blijf strijden" legt ze uit waarom voor haar politiek nodig is en waarom ze daar verder wil mee gaan. Als aanloop naar het gesprek in Herzele presenteren we graag de recensie van ‘Niet alles maar veel begint bij luisteren’ - verschenen op 12/01/2024 op de site van Doorbraak - door de Aalsterse Brusselaar Luckas Vander Taelen, journalist, ex-politieker en voorzitter van het Louis Paul Boongenootschap. 𝐇𝐞𝐭 𝐢𝐬 𝐞𝐞𝐧 𝐠𝐫𝐨𝐭𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐢𝐞𝐧𝐬𝐭𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐢𝐪𝐮𝐞 𝐖𝐢𝐥𝐥𝐚𝐞𝐫𝐭, auteur van ‘Niet alles maar veel begint bij luisteren’, in de warme zomer van 2022 een paar weken naar de Denderstreek te trekken om te weten wat de mensen daar te vertellen hebben. Willaert staat gekend om zijn stevige linkse overtuiging en die klinkt ook door in sommige passages van zijn boek. Maar hij is erin geslaagd een stevig en goed onderbouwd gedocumenteerd werk af te leveren, met sprekende foto’s van Yasmina Besseghir. Willaert geeft interessante basisgegevens, die belangrijk zijn voor wie de Denderstreek wil begrijpen. Ooit was dit een welvarend gebied, waar er werk was voor iedereen. Maar toen de fabrieken sloten en de bevolking niet anders kon dan elders werk te gaan zoeken, leken de overheden het gebied aan zijn lot over te laten. Van het Gemeentefonds krijgt Ninove met zijn 39.000 inwoners net geen tien miljoen euro. Turnhout, dat niet veel meer inwoners heeft, krijgt bijna 17 miljoen euro meer. De bevolking veroudert en jongeren trekken weg uit een streek met een slecht imago waarvan ze niet veel meer verwachten. Hun plaats wordt ingenomen door allochtonen. In enkele jaren heeft dat ervoor gezorgd dat meer dan een derde van de inwoners van Denderleeuw een migratie-achtergrond heeft. Bij kinderen onder de vijf jaar is dat zelfs 50 procent. In Aalst zijn die cijfers ongeveer gelijklopend. Ninove heeft 23procent allochtonen. 𝐄𝐫 𝐡𝐚𝐧𝐠𝐭 𝐡𝐢𝐞𝐫 𝐢𝐞𝐭𝐬 𝐯𝐫𝐞𝐞𝐦𝐝𝐬 𝐝𝐞 𝐥𝐮𝐜𝐡𝐭 Die snelle verandering heeft alles te maken met de nabijheid van Brussel. De spoorwegverbinding is uitstekend en de prijzen van huizen zijn er lager dan in de hoofdstad. Maar de traditionele oudere bevolking verteert de transformatie van de streek niet zo gemakkelijk. ‘Nooit gedacht dat een wijk zo snel zou veranderen’, zegt een inwoner aan Willaert. De vertrouwde omgeving is weggevallen, beseft de auteur als hij ziet hoe winkeltjes en cafés sloten en het spontane contact moeilijker werd. Het maakt dat er ‘iets vreemd in de lucht hangt hier’. In 2019 profiteerde Vlaams Belang van dat onbehagen met scores boven de 25 procent, met Ninove als absolute uitschieter. Daar haalde Forza, de plaatselijke versie van Vlaams Belang met Guy D’Haeseleer op kop liefst 34 procent. De partij had maar één zetel te weinig om de meerderheid te halen. 𝐆𝐮𝐲 𝐃’𝐡𝐚𝐞𝐬𝐞𝐥𝐞𝐞𝐫 Willaert beschrijft de doordachte manier waarop D’haeseleer zijn electoraat bespeelt. Het vroegere dienstbetoon van de traditionele partijen is weggevallen, en volkshuizen en vakbondskantoren zijn verdwenen. Forza Ninove heeft dat gat slim opgevuld. Het Vlaams Huis geeft aan zijn bezoekers een gevoel van vroeger en D’haeseleer luistert er naar de klachten en oogst er namen en gegevens. Met die massa data heeft Forza zowat heel Ninove in kaart gebracht. De verkiezingscampagne is er begonnen in 2019. Zo wordt de Denderstreek een soort proeflabo voor het Vlaams Belang, dat vooral profiteert van de passiviteit van de andere partijen. Doordat hij moeite doet om iedereen te praten en vooral te luisteren, beseft ook Willaert dat het weinig zin heeft bewoners af te doen als racisten. Hij toont aan dat mensen vooral bang zijn, ontredderd door de snelle veranderingen in hun omgeving en de inwijking. Hij ziet ook in dat er grenzen zijn aan wat een gemeenschap kan dragen, als binnen enkele jaren de sociologische samenstelling van een gebied zo sterk verandert. De taal speelt daarin een grote rol. Het blijft een oud zeer: als nieuwkomers geen Nederlands (willen) spreken, wordt hun integratie bijzonder moeilijk en groeit de weerstand. Maar sommige inwijkelingen, die wel Nederlands spreken, beklagen er zich ook over dat de plaatselijke dialecten wel andere talen lijken. 𝐎𝐧𝐞𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐜𝐨𝐧𝐜𝐮𝐫𝐫𝐞𝐧𝐭𝐢𝐞 Willaert voelt een vaak onbepaald onbehagen bij de oorspronkelijke, ouder wordende bevolking die volop gelooft dat nieuwkomers van allerlei voordelen genieten. Hij toont met sprekende cijfers aan dat die ‘gevoelservaringen’ op geen objectieve feiten berusten. Zo gaat slechts 15 procent van de sociale woningen naar inwijkelingen, veel minder dan wat voor waar wordt aangenomen. Maar Willaert vertelt ook dat onderbetaalde ‘zelfstandige’ arbeiders uit Oostbloklanden een oneerlijke concurrentie vormen voor plaatselijke ondernemers. Het siert Willaert dat hij zich ondergedompeld heeft in een niet bepaald vrolijke omgeving, waar hij vaak moest opboksen tegen opvattingen die sterk verschillen van de zijne. Hij gelooft dat door te luisteren en mensen met elkaar in contact te brengen er wel iets ten goede kan veranderen. Men kan met Willaert over veel van mening verschillen, maar hij heeft tenminste de inspanning gedaan naar een streek te gaan waarvan het wel lijkt dat de traditionele partijen ze hebben opgegeven. 𝐖𝐢𝐞 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐛𝐨𝐞𝐤 𝐥𝐞𝐞𝐬𝐭, 𝐳𝐢𝐞𝐭 𝐝𝐞 𝐮𝐢𝐭𝐝𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐝𝐞 𝐩𝐨𝐥𝐢𝐭𝐢𝐞𝐤 𝐬𝐭𝐚𝐚𝐭 𝐢𝐧 𝐝𝐞 𝐃𝐞𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬𝐭𝐫𝐞𝐞𝐤. 𝐖𝐢𝐥𝐥𝐚𝐞𝐫𝐭 𝐢𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐨𝐧𝐯𝐞𝐫𝐬𝐜𝐡𝐢𝐥𝐥𝐢𝐠. 𝐋𝐚𝐚𝐭 𝐡𝐞𝐦 𝐝𝐚𝐚𝐫𝐨𝐦 𝐠𝐞𝐥𝐨𝐨𝐟𝐝 𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐩𝐫𝐞𝐳𝐞𝐧 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧. 𝐀𝐥𝐥𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐚𝐚𝐫𝐨𝐦 𝐢𝐬 𝐳𝐢𝐣𝐧 ‘𝐍𝐢𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐬 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐯𝐞𝐞𝐥 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐭 𝐛𝐢𝐣 𝐥𝐮𝐢𝐬𝐭𝐞𝐫𝐞𝐧’ 𝐝𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐢𝐭𝐞 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐝 𝐭𝐞 𝐥𝐞𝐳𝐞𝐧. Foto freddy Willems  Fijn om zien hoe geëngageerd Lara (stagiaire), Diederik (vrijwilliger) en Jos (vrijwilliger) de koppen hier op kantoor bij elkaar steken om samen met vele anderen - en met Vermeylenfonds - hún Denderstreek volop Denderhoop te bieden.
Weldra meer op verschillende podia, in allerlei cafés en een aantal tentoonstellingsruimtes ... Schrijf je in voor onze nieuwsbrief: https://vermeylenfonds.be/nieuwsbrief  𝐋𝐢𝐤𝐞𝐫𝐭, 𝐝𝐨𝐫𝐩 𝐯𝐚𝐧 𝟏𝟎𝟎𝟎 𝐳𝐢𝐣𝐰𝐞𝐠𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝟏𝟎𝟎𝟎 𝐛𝐢𝐣𝐧𝐚𝐦𝐞𝐧, 𝐥𝐞𝐞𝐬𝐭 𝐠𝐞𝐛𝐨𝐫𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐭𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐋𝐢𝐞𝐝𝐞𝐤𝐞𝐫𝐤𝐞𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐖𝐢𝐥𝐥𝐢𝐚𝐦 𝐃𝐞𝐫𝐚𝐞𝐝𝐭 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐬 𝐝𝐞 𝐛𝐨𝐞𝐤𝐯𝐨𝐨𝐫𝐬𝐭𝐞𝐥𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝟏𝟑 𝐝𝐞𝐜𝐞𝐦𝐛𝐞𝐫 ‘𝟐𝟑 𝐢𝐧 𝐋𝐢𝐞𝐝𝐞𝐤𝐞𝐫𝐤𝐞.
Hij ziet een dorp in verandering en brengt een nuchter verhaal zonder valse romantiek. Een hoopvol verhaal over het Liedekerke van toen, nu en binnenkort. Over hoe de eigenheid van het dorp zich mag linken aan de aparte en nieuwe uitdagingen. Over hoe een nieuw Dénderend verhaal wordt geschreven. 𝐎𝐨𝐤 𝐢𝐧 𝐋𝐢𝐞𝐝𝐞𝐤𝐞𝐫𝐤𝐞. Likert “Bring me ne kié een sjat kafee, ma sisken,” zei mijn moeder tegen de Afrikaanse verzorgster in het rusthuis. Het meisje hoorde het donderen in Keulen. Mijn moeder begreep niet dat ze niet werd verstaan. Dat zijn schelmenstreken, zoals er kinderstreken zijn, vreemde streken en Denderstreken De stad Berrevoesj is slechts een voetnoot in de Dendervallei. Het reikt amper met zijn dikke teen tot aan de boord van het water, maar het staat met zijn twee voeten in dezelfde drassige oever als de andere gemeenten in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Het staat uitvoerig in het boek, we hoeven het niet te herhalen. Laat ons de realiteit niet onder de mat schuiven. Liedekerke is zoals alle dorpen en steden in transitie. En zoals we allemaal weten gebeurt verandering niet zonder schokken. Een proces van vallen en opstaan. De Denderstreek heeft vele problemen en tegelijk vele uitdagingen. En we hebben de neiging om mensen die negatieve dingen zeggen slimmer te vinden dan mensen met een positief verhaal. Maar we mogen evenmin blind zijn voor de overlast, het zoeken naar communicatie en het verschil in cultuur. En natuurlijk kunnen we de tegenstellingen oppoken, dat is makkelijk. Of we kunnen zoeken om in respect met de tradities, deze te verbinden met de nieuwe verhalen in het dorp. We mogen NU een vandaag creëren en uitvinden. Dat is een opdracht én een opwindend cadeau. Het kan enkel onderweg worden gerealiseerd. We hebben het potentieel om Liedekerke op een nieuwe as te zetten. Likerk, dorp van 100 zijwegen en 1000 bijnamen. Van Siskes Frans tot Kerrewitje. Van Sjaleken Prouïs tot Zwingeleirs. Van het Wezelbaantje tot de Verloren Kost(straat) zoeken we onze weg in een veranderend dorp van duivenmelkers en buitenwerkers in de stad Berrevoesj op spoor 3 naar de Côte d’Or of den Boule (d’Or) van Liedekerke naar de Midi en steeds meer vanaf het Zuid, het Zuiden, van de Midi naar Liedekerke Liedekerke krijgt een kleurtje, dat is normaal bij buitenwerkers Hier is volk, hier is goesting, hier is talent. Hier staan winkels vacant. En ze wachten. Op de Mastellenwinkels naast Turkse bakkers. Kongowafels naast Kafeepotjes. Fritten op de plesj en Take away pizzeria. Afrikaanse kruideniers naast ambachtelijk Likerks bier. Stamenees, vintagewinkels, seniorencafés en patisseries me kaffee en veske pateekes. Commerce ! Een ontmoetingsplein. Een Kermis d’Opperstraat en een loopkoers in de Kesjkes – Ne kermis met echte waarzeggers en autoscooters die botsen, maar het is maar om te lachen. Bij VK Liedekerke zwarte parels die spelenderwijs ravotten met Liedekerkse kadetten en mekaar omhelzen als ze scoren. Kinderen kunnen Grote Opvoeders zijn. Als in juni in Liedekerke de Witte en de Zwette (voor de niet-Liedekerkenaren de CD&V en Open VLD), als die samen opkomen op 1 lijst is dat revolutie in de Liedekerkse politieke geschiedenis. Als de Witte en de Zwette op 1 lijst staan, waarom zouden wij dan niet het zwart-witte verhaal kunnen inkleuren ? Ondertussen in het rusthuis is mijn moeder overleden, ze was onderweg naar 97. Ze was ontstemd als de Afrikaanse bejaardenhelpster NIET op dienst was. Zij was de eerste om ons te condoleren. Ik ga ze missen, zei ze. We hadden elkaar leren verstaan. Het werkwoord leren en het verstaan, het afgeleide van verstand. Ze hadden geleerd met verstand om te gaan met mekaar. Er was een afstand van 70 jaar en 7000 km – maar ze hadden het overbrugd. Het had een verhaal kunnen zijn van gemiste kansen maar het werden gemixte opportuniteiten. Er is geen pasklaar antwoord, als ze ergens ligt dan in verbinding, zegt Nele VdBroeck. Praten met elkaar, huilen bij elkaar. Het kan lang duren, maar uiteindelijk komt het goed. Inderdaad, we kunnen mensen afschrijven of we kunnen een nieuw Dénderend verhaal schrijven. Laat ons de afspraak met de geschiedenis omhelzen. 𝐘𝐞𝐬, 𝐰𝐞 𝐜𝐚𝐧. Foto freddy Willems  'Niet alles maar veel begint bij luisteren' is een boek dat veel stof deed opwaaien maar voor een opening zorgde.
Het toonde dat mensen van verschillende groepen vaak met dezelfde problemen te kampen hebben en dat deze tegenover elkaar geplaatst worden voor electoraal gewin. Mensen die in de Denderstreek wonen houden van deze streek en willen van deze streek het beste maken. Het mooiste wat kan is de stem van jonge gasten horen die dromen en hun verlangens tonen! Luister naar hen want zij zijn de toekomst. Voor hen engageer ik me bij DenderHoop! Wil je mee nadenken over de toekomst van de Denderstreek? Stuur een mailtje naar [email protected] . Volg en like onze pagina DenderHoop ! Foto: freddy Willems  Vanuit een pluralistische geest kiest DenderHoop ervoor om een zo breed mogelijk front aan individuele burgers en vertegenwoordigers van organisaties en verenigingen uit de Denderstreek bij elkaar te brengen.
Doel is om een lokale werking op te zetten die werk wil maken van meer maatschappelijke en politieke nabijheid. De hoofduitdaging is om zichtbaarder en sterker aanwezig te zijn t.a.v. die bevolkingsgroepen die zich in de steek gelaten voelen en nood hebben aan en verlangen naar meer nabijheid en betrokkenheid. De lokale werkingen gaan aan de slag met het sociaal charter omdat in dit charter de prioritaire noden en uitdagingen staan vervat. Ons sociaal charter krijgt op basis van de lokale en specifieke noden en uitdagingen een eigen invulling. Elke lokale groep zet het sociaal charter om in standpunten, eisen en actievormen die aansluiten op de lokale dynamiek van de stad en de gemeente. De vijf hoofdthema’s van het sociaal charter:
 Sedert begin 2019 strijdt het actiecomité Den Dok Blijft met als woordvoerster Marleen Francq om het behoud van het oudste openluchtzwembad van Vlaanderen.
De strijd gaat om meer dan om 'een openluchtzwembad'. Het gaat om respect van de beleidsmakers voor het DNA van de Geraardsbergenaar. 135 jaar kon er op laagdrempelige wijze in het centrum van de stad worden gezwommen, op een unieke site Den Bleek. Ontspanning voor iedereen. Al 5 jaar lang is er nu tijdens bloedhete zomermaanden geen alternatief meer voor de inwoners die krap behuisd zijn, geen tuin of zelfs geen koertje hebben. Er zijn mensen die over geen vervoer beschikken om elders te zwemmen. Meer zelfs, inmiddels is er ook sprake van een declassering van de Bleeksite. Den Open Dok is een symbool geworden! Hoe een bestuur de mond vol heeft van participatie door de burger en diezelfde burger met nepargumenten voor schut zet.  178.000 mensen staan op een wachtlijst voor een sociale woning. NV-a Minister Diependaele kreeg vandaag een rode kaart op de manifestatie in Zottegem! Alsook in de Denderstreek staan veel mensen op een wachtlijst. Zijn Vlaams woonbeleid trekt op niets. Er kwamen amper sociale woningen bij en wie in een sociale wijk woont wordt beschouwd als een profiteur en fraudeur. Vandaag bezit de overheid maar 7% van alle woningen. De rest is in privé-handen. Dat moet anders want alleen zo kunnen we woningen opnieuw betaalbaar maken voor iedereen. Zottegem, de stad waar ook Minister Diependaele woont. #fightforhousing #woonzaak #socialewoningen
Foto's met dank aan Angeline La Rouge! |